położonej 3200 kilometrów na zachód od wybrzeży Ameryki Południowej.
Wyspa ta, o powierzchni 166 km2, znana jest obecnie jako Wyspa Wielkanocna.
Tysiąc sześćset lat temu Polinezyjczycy, którzy wysiedli z łodzi, ujrzeli na wyspie tętniący życiem las. Były w nim cenne gatunki drzew jak palmy, z których można było budować łodzie i domostwa. Ziemia była żyzna, w lesie żyły ptaki, na które można było polować, a niektóre drzewa dochodziły do 25 metrów wysokości i 2 metrów średnicy pnia.
Osadnicy przywieźli ze sobą kury, zaczęli uprawiać banany, taro, słodkie ziemniaki
i trzcinę cukrową. Polowali na delfiny i foki. Życie, które wiedli było dostatnie i populacja wzrosła do siedmiu, a według innych szacunków nawet do 20 tysięcy osób.
Zapotrzebowanie na drewno również wzrosło i przekroczyło możliwości naturalnej reprodukcji drzewostanu.
Wznoszenie rzeźb, z których znana jest Wyspa Wielkanocna wymagało wykorzystania
dużych ilości drewna do ich przetaczania i do budowy prostych maszyn. Największe
rzeźby ważą 80 ton. Lata wycinania drzew do budowy domów, wyrabiania lin, gotowania,
a także zjadanie nasion tych drzew przez szczury, przywiezione przez osadników,
doprowadziły do całkowitego wylesienia. Zniszczone zostały tereny lęgowe ptaków, a
polowania spowodowały wyginięcie wszystkich gatunków ptaków lądowych. Około 1400
roku wycięto ostatnią palmę, a przywiezione przez osadników szczury uniemożliwiały ich regenerację nadgryzając orzechy. Gdy zabrakło palm, nie można było zbudować łodzi do polowań na delfiny, ani też przenieść się łodziami na inną wyspę. Zasoby opału zmniejszyły się, strumienie zaczęły wysychać, a ziemia została poddana erozji i stała się jałowa.
Kiedy 5 kwietnia 1722 roku holenderski odkrywca Jacob Roggeveen przybył do
wybrzeży Wyspy Wielkanocnej, ujrzał ziemię pokrytą trawami, bez ani jednego drzewa lub krzewu wyższego niż 3 metry. Kwitnąca niegdyś kultura podupadła, a liczba ludności zmniejszyła się o 75 – 90% do 2000 osób, żyjących w biedzie.
Przyroda zapewnia ludziom środki niezbędne do życia: pożywienie, wodę, czyste
powietrze i surowce. Lasy i mokradła oczyszczają wodę, dostarczają tlen, a także lekarstwa. W interesie ludzi jest dbanie o prawidłowe funkcjonowanie ekosystemów, w których żyją.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz